Είναι ένα χρόνιο αυτοάνοσο νόσημα στο οποίο θεωρείται ότι εμπλέκονται γενετικοί και μεταβολικοί παράγοντες σε συνδυασμό με κυτταρικές διαταραχές από οξειδωτικό stress.
Καταστρέφονται τα μελανοκύτταρα της επιδερμίδας με αποτέλεσμα το δέρμα στις θέσεις αυτές να παραμένει λευκό.
Αφορά λιγότερο από το 1% του πληθυσμού. Η νόσος μπορεί να είναι εντοπισμένη, με δερμοτομιακή κατανομή ή σπανιότερα γενικευμένη. Συνηθισμένες θέσεις είναι η ράχη των χεριών, οι αγκώνες, περιστοματικά ή γύρω από τα μάτια , σε θέσεις άλλης δερματοπάθειας(π.χ. ατοπικής δερματίτιδας).
Η λεύκη μπορεί να συνυπάρχει με άλλα αυτοάνοσα νοσήματα όπως ο σακχαρώδης διαβήτης , η γυροειδής αλωπεκία, η αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα και η αυτοάνοση αναιμία.
Η νόσος πυροδοτείται από το stress και το τραύμα.
Πορεία της νόσου:
Στο 1/3 των ασθενών οι βλάβες μπορεί να υποχωρήσουν, είτε αυτόματα είτε μετά από ιατρική παρέμβαση. Σε ένα άλλο 1/3 η νόσος μένει στάσιμη. Στους υπόλοιπους ασθενείς η νόσος επεκτείνεται παρά την αγωγή.
Θεραπευτικά ο στόχος είναι η καταστολή της αυτοάνοσης αντίδρασης η οποία επιχειρείται με:
-
Τοπικά κορτικοστεροειδή
-
Αναστολείς καλσινευρίνης
-
Παράγωγα VitD
-
Φωτοθεραπεία (nb UVB), Excimer system (308nm)
-
Χειρουργικές μεθόδους
